Geloofsgenezing

Horen hoort luid en duidelijk te zijn... 

Geloofsgenezing

Wonderen krijgen podium! Het zijn getuigenissen.

Maar ik ga nu getuigen niet van een wonder, maar van een weg. Een reis met de Heiland van de wereld. De weg achter Hem aan terwijl ik niet genezen ben.

Mag dit een bemoediging voor je zijn, want ik weet zeker dat er veel meer mensen na spectaculaire genezingsdiensten niet genezen huiswaarts keren. Veel meer dan zij die wel op het podium getuigenis afleggen (soms ook veel te snel) van een mogelijke genezing. En daarnaast: Ja, volmondig geloof ik dat de Here Jezus ook vandaag mensen op grond van gebed geneest. Dit is niet verouderd, maar nog altijd actueel en een grote gift van Gods genade. 

In dit opzicht zouden we ons wat vaker moeten afvragen waarom de Here Jezus zelf geen groot podium had, niet op deze manier mensen genas. Waarom Hij genezen mensen dikwijls aanspoorde om er juist niet over te spreken met anderen. Dat geeft me zeker vragen. En hierbij ook waarom dat wij, als we zeggen zijn navolgers te zijn, niet zo handelen... 

Voorbede

Ik was een jaar of twintig toen ik voor het eerst voorbede heb gevraagd voor mijn gehoor in onze gemeente. Het was in deze gemeente heel gewoon om na de dienst gezamenlijk voor de noden te bidden. Dus ook voor zieken. 

Ik had er zelf al vaak voor gebeden en wilde graag dat er nu ook voor mij gebeden zou worden.

Na handoplegging en het bestraffen van de dove macht, die vanuit familie context meende aanspraak op me te kunnen maken, werd het gehoor bevolen om te werken zoals het moest werken. Zoals de Schepper het bedoeld heeft. Het was een gebed waar ik voor honderd procent amen op kon zeggen. Zelfs nu nog steeds, na al die jaren, zal ik hier amen op zeggen.

Daarna ging de voorganger het gehoor uittesten of ik nu goed kon horen. Ik moest woordjes nazeggen, zoals halleluja en Jeruzalem. En dat ging goed en tegelijkertijd ging de bediening van genezing hier mank. Want volgens deze klein gehoortest meende de voorganger en alle aanwezige broers en zussen die hadden meegebeden, dat de Heer me genezen had. Dat was een groot wonder! Het enthousiasme kan je overvallen, terwijl je nog bezig bent te zoeken naar hoe je alles moet duiden. Nee, om me heen gonsde de genezing, het wonder van God... Een slechthorende jonge vrouw was genezen van haar doofheid. Dat wonder ging van mond tot mond, het is zelfs dwars door allerlei gemeenten overal in het land bekend gemaakt en dat terwijl het niet waar was. Ik wilde het zo graag, ik had goede oren nodig voor mijn werk als verpleegkundige. De volgende dag wist ik zeker dat ik nog steeds niet goed hoorde... Het probleem zat ergens anders dan in of je woordjes kunt nazeggen, terwijl je zeer geconcentreerd je op geluid focust.
Horen doen we van nature en niet vanuit een hyperfocus. Met een hyperfocus hoor je tijdelijk altijd iets meer, maar je gewonde dagelijkse leefstand staat niet op een hyperfocus. 

Iets dergelijks maakte ik nog een keer mee, toen ik veel later als pastoraal werker mee ging met een reis over de wereld voor het programma 'Op zoek naar een Wonder', van de EO.  (boek: Op zoek naar een wonder) 

Tijdens een van de genezingsdiensten die we op de reis over de wereld meemaakten, is er ook voor mijn gehoor gebeden. Terwijl ik mijn beide apparaatjes in mijn hand hield, was ik intens verbaasd dat ik de prediker op ruime afstand kon horen, terwijl hij iets tegen me zei.

Ik kon het bijna niet geloven toen ik zag hoever hij van me afstond... maar tegelijk merkte ik ook verbaasd dat mijn oren nog even dicht zaten. Hoe was dit mogelijk? Het ging boven mijn denken uit. Het was voor mij zo onbegrijpelijk voor me, dat ik als de genezing van de Here God zou zijn geweest, het niet kon pakken en vasthouden. Ik heb dat regelmatig overwogen bij mezelf: ben ik niet genezen vanwege mijn ongeloof... Aan de andere kant hoe wreed zou dat zijn, om zonder me te helpen het dan wel te pakken, me de genezing te onthouden. Ik voel enorm mee de man die niet op tijd in het water van Bethesda kon komen... en niet genas. Tot Jezus letterlijk voor hem stond.  

Die avond 'genas' er eveneens tijdelijk, iemand van de crew-leden. Hij liep door een misstap behoorlijk kreupel en had veel pijn in zijn been. Die pijn verdween op het moment van gebed. Maar de volgende dag was voor hem alles weer zoals het was voor de gebedsavond. Het leek even op een genezing, op een wonder... maar achteraf was het niet zo.  

Wat geeft dit veel verwarring. En het is juist die verwarring die mensen verder van God afbrengt dan dichterbij. Juist als gebedsgenezers zelf kampen met ziekte, zijn ze de beste bidders voor anderen. Omdat ze weten dat we altijd in diepe afhankelijkheid van de Here God en gehoorzaam aan zijn Woord bidden voor de zieken. Pimp je geloof niet op om genezing te ontvangen, investeer liever in de intieme relatie met Hem die onze ziekte heeft gedragen aan het kruis. 

Zou het niet van veel meer geloof getuigen, als genezing niet eerder wereldkundig wordt gemaakt, totdat ook, zoals Jezus het ons geleerd heeft en voorgedaan heeft, met dat Hij menige genezen zieke opdracht gaf zich eerst te tonen aan de priester (misschien eerbiedig gezegd: voor je gaat getuigen, check bij je huisarts of een andere medicus). 

Als je werkelijk in genezing gelooft, dan doe je dit. Er zijn machtige wonderen door de medische wetenschap erkend, door een check die bewees dat Jezus iemand genezen had. Er zijn zelfs dokters hierdoor tot geloof gekomen.

Geloof in wonderwerken, maar manipuleer er niet mee. Dat is schande voor Hem wiens striemen nodig waren om ons genezing te brengen.

Goddank ben ik dat geloof, dat Jezus ook mijn gehoor kan genezen, nooit kwijt geraakt.

Mijn oren zullen eenmaal genezen worden!